Upplýsingagjöfin sem deilt var um sneri að tilgreiningu á verðbótum í heildarlántökukostnaði og árlegri hlutfallstölu kostnaðar. Með úrskurði sínum staðfesti áfrýjunarnefndin þá ákvörðun Neytendastofu að ekki hafi samræmst þágildandi lögum um neytendalán að miða við 0% verðbólgu út lánstímann í upplýsingum til neytanda þegar samningur var gerður.

Samkvæmt ákvörðun Neytendastofu og úrskurði áfrýjunarnefndar braut Íslandsbanki því gegn ákvæðum laga um neytendalán. Hvorki Neytendastofa né áfrýjunarnefnd neytendamála hafa heimild til að kveða á um hvernig fara skuli með endurgreiðslur samningsins í ljósi brotsins. Aðilar verða að leysa úr því sín í milli með samkomulagi, fyrir úrskurðanefnd í viðskiptum við fjármálafyrirtæki eða eftir atvikum að fela dómstólum að leysa úr slíkri kröfu.

Úrskurðurinn er til kominn vegna áfrýjunar Íslandsbanka á ákvörðun Neytendastofu nr. 8/2014, og var hún efnislega staðfest, meðal annars með vísan til dóms EFTA-dómstólsins í máli E-27/13. Þá hefur héraðsdómur Reykjavíkur einnig komist að sömu efnislegu niðurstöðu með dómi sínum í máli nr. E-4521/2013, þó svo að ekki væri kveðið úr um afleiðingar þess í dómnum, sem mun því koma til kasta Hæstaréttar Íslands að skera úr um.

Úrskurðinn má lesa í heild sinni hér.