Ástæða þess að lögbannskrafan er sett fram er sú mikla óvissa sem framundan er og verið hefur, hvað varðar réttan endurútreikning ólögmætra gengistryggðra lána eða lána sem hafa verið gengistryggð en verið breytt í íslenskar krónur, en útreikningar greiðsluseðla sem sendir hafa verið m.a. í kjölfar Hæstaréttardóm 471/2010 og 600/2011 og laga nr. 151/2010 eru allir rangir og í öllum tilfellum of háir og hafa verið allt frá lántökudegi og allann tímann eftir það.

Ljóst er að réttaróvissa hefur skapast í þjóðfélaginu um endurútreikning gengistryggðra lána sem fjármálafyrirtækin veittu lántakendum og hefur ekki enn verið skorið úr um það hver sé rétt staða lána. Sumir lántakendur eru hreinlega búnir að greiða upp sín lán en fá áfram senda greiðsluseðla og greiðslubyrði annarra lántakenda á að vera miklu lægri en greiðsluseðlar fjármálafyrirtækja gefa til kynna. Réttarstaða skuldara er afar óljós hvað þetta varðar og hagur neytenda um hver mánaðarmót er fjárhagslega lakari en lögmæt staða lána þeirra ætti að vera og því velferðarmissir heimila mikill sem berjast þúsundum saman í bökkum um hver mánaðarmót.

Þess er og að gæta að ekki er enn ljóst hver staða lántekenda með áður gengistryggð lán verður eftir að réttir endurútreikningar hafa litið dagsins ljós en sum fjármálafyrirtæki hafa í raun orðið gjaldþrota sbr. Avant og önnur gætu riðað á barmi gjaldþrots. Ekki er því ráðlegt að greiða um þessar mundir ranga og of háa greiðsluseðla, t.d. ef til gjaldþrots fjármálafyrirtækis kæmi því hugsanlega væri greiðslan eða greiðslurnar ekki afturkræfar og því tjón heimila enn meira þar sem svokölluð dominoáhrif gjaldþrots eins fjármálafyrirtækis hefur á önnur.

Innheimta samkvæmt greiðsluseðlum sem berast munu inn um lúguna hjá heimilum landsins í apríl næstkomandi, er því bæði ólögmæt og of há í öllum tilvikum, að mati samtakanna og talsmanns neytenda.

Lögbannsbeiðnina í heild má lesa hér: